Wedstrijd

Eerlijk gezegd werden de verwachtingen gedurende de wedstrijdavond nog verder getemperd: het Aaltense café waar het evenement plaats moest vinden bleek het te zijn vergeten. In allerijl moest er nog een plekje worden ingeruimd in het etablissement. En ook de geluidstechniek was bedroevend. Alle ten gehore gebrachte liedjes werden getransformeerd tot een loeiharde en onverstaanbare bak herrie. Kortom: het dreigde een sof te worden. Totdat de jury oordeelde dat Frans en ik hadden gewonnen! Golven van euforie overspoelden ons, we stonden als schooljongens te juichen. Zelden zo blij geweest!

En toch vind ik het raar, talentenjachten, liedjeswedstrijden en “de beste”-lijstjes. Hoe bepaal je nu of iets “het beste” is? De een zit met tranen in de ogen te luisteren naar de Mattheüspassie van Bach, een ander houdt het niet droog bij De Vlieger van André Hazes. Maar toch blijkt het een gouden combinatie; muziek en wedstrijd. Talentenjachten zoals The Voice of Holland, K3 zoekt K3 en De Beste Singer-Songwriter van Nederland buitelen over elkaar heen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over songfestivals. Mensen zijn nu eenmaal dol op competitie en winnaars. In de sport kan ik me daar iets bij voorstellen: wie de meeste goals maakt of wie het eerst over de finish komt, die wint. Dat is duidelijk. Maar de beste vocalist of het beste liedje bepalen in een wedstrijd? Dat is wat mij betreft onzin. Daarom houd ik niet van dergelijke wedstrijden. Behalve als ik win. Dan weer wel.