Werenfriduskerk Westervoort

Werenfried betekent: de vrede bewaren. De naam bestaat uit twee Germaanse woorden: weren (dat betekent bewaren) en fried (dat betekent vrede).

In 760 komt Werenfried te overlijden. De bewoners van de plaatsen Elst en Westervoort zijn het er niet over eens waar hij begraven moet worden. Daarom besluiten ze dat hij zelf moet bepalen waar hij begraven wil worden. Ze leggen het lichaam van de overleden Werenfried in een bootje waar verder niemand in zit. De richting waarin het bootje zal varen, zal de plaats worden waar hij begraven wordt. Het bootje drijft natuurlijk met de stroom mee en ging richting Elst. De mensen uit Westervoort waren het er niet mee eens en ze bedachten een ander plan. Het lichaam van Werenfried werd nu op een ossenkar gelegd. De ossen lopen dus een bepaalde kant op en in die plaats wordt Werenfried begraven. De ossen liepen in de richting van Elst.

In Elst blijft het lichaam van de Heilige Werenfridus (hij is inmiddels heilig verklaard) tot de tijd van de Reformatie. Men was bang dat het lichaam door de protestanten vernield of weggehaald zou worden. Daarom heeft men hem in 1664 overgebracht naar de Jezuietenkerk in Emmerich, dat in Duitsland ligt.