Kasteel Halsaf

In 1784 werd het huis gekocht door Palick Jurriaan van Heerde van Camphuysen, die het aanschafte voor Johan Philip de Nerée en het huis met bijbehorend landgoed behoorde tot 1999 toe aan de familie De Nerée tot Babberich. Tegenwoordig heeft het de functie van een Bed & Breakfast.  Een van de adellijke rechten van Halsaf was de duivenvlucht. Op het landgoed is dan ook nog altijd een witte duiventoren te zien uit 1785. Het landgoed is voor bezoekers toegankelijk, het huis kan bezocht worden.

Legende

In de volksmond staat huize Babberich bekend als Halsaf. Een oude legende verklaard hoe het kasteel aan deze naam komt.

De dienstmeid was 's avonds alleen in het kasteel aanwezig. Een groep van zeven rovers vroegen die avond om binnengelaten te worden. De meid legt uit dat ze niet allemaal tegelijk naar binnen kunnen komen, maar één voor één mogen ze door een opening aan de zijkant van het kasteel naar binnen. Zodra de rovers, hun hoofd door de kleine opening naar binnen steken hakt de dienstmeid het hoofd er met een zwaard af, één voor één, op één na. Zo weet ze de roof in het kasteel te voorkomen. Later werd de dienstmaagd uitgenodigd door een knappe jongeman voor een ritje met zijn koets over de heide van Babberich. Toen zijn pruik afwaaide herkende de dienstmaagd hem als laatste rover en gooide hem van de koets af. De laatste rover viel voor de wielen van de koets, en was op slag dood.

Het verhaal gaat dat zij nog altijd waakt over het kasteel en haar bewoners.