Paul Mulder

reactiedatum 5 juli 2016
Paul Mulder Paul Mulder Ilse Lambert

"Volgens juffrouw Dora van de kleuterschool kon ik goed tekenen. Hierdoor gesterkt, want juffrouw Dora zei nooit zomaar iets, besloot ik later kunstschilder te worden. Dat leek me wel wat. Inspiratie had ik ook al; een buurmeisje beloofde plechtig om voor mij te poseren als we ooit groot zouden zijn.

Helaas ben ik zowel mijn schilderambitie als ook het buurmeisje uit het oog verloren, maar mijn belangstelling voor beeldende kunst niet. Op het schoolkrantje van de basisschool in Tolkamer prijkte een afbeelding van kinderen die de wereld dragen, getekend door Tonny Ros. Hiermee was hij de eerste kunstschilder die ik leerde kennen. Tonny was niet het type kunstenaar dat een wereldvreemd en teruggetrokken bestaan leidde. Hij gaf teken- en schilderles en zijn atelier in Lobith kon je gewoon bezoeken. Als kind ben ik daar een paar keer geweest. Ik bleef telkens maar kort, want ik wilde deze vriendelijke man met zijn kenmerkende grijze haarlok niet te lang storen.Tonny werkte ook in opdracht. Voor mijn familie tekende hij het boerderijtje van mijn grootouders in Spijk. Het resultaat gaf me te denken. Het leek niet, en toch weer wel. Het was de boerderij, maar dan heel anders. Toen besefte ik voor het eerst dat dit is wat kunstenaars doen; een persoonlijke weergave scheppen van de werkelijkheid.Tonny is in 1993 overleden, toch leeft zijn kunstenaarschap voort in zijn lessen en in zijn werk. Het boerderijtje is gesloopt, maar de tekening wordt gekoesterd als een blijvende herinnering aan het grootouderlijk huis en aan Tonny zelf.In het Liemers Museum is tot 25 september werk van Tonny te zien. Ik wil nog eens beleven hoe hij de wereld zag. En met een licht gevoel van spijt denk ik: 'Had ik toch maar beter naar juffrouw Dora geluisterd.'"

Handgemaakte muziek
Zanger en gitarist Paul Mulder werd midden jaren ’60 geboren in het Gelderse Tolkamer. Het aan de Rijn gelegen grensdorp was lange tijd een geliefde pleisterplaats voor binnenvaartschippers. Dit leidde tot een bloeiende middenstand en een rijk caféleven. De muziek werd Paul met de paplepel ingegeven dankzij de jukebox in het café van zijn ouders. Een stevige muzikale basis was gelegd! Paul zingt zijn handgemaakte liedjes in het Nederlands en de Liemerse streektaal. In de liedjes wisselen ernst en humor elkaar af. Er worden uiteenlopende zaken bezongen zoals (on)mogelijke liefdes, de eeuwige strijd tussen de seksen, opa en oma uut Spiek en natuurlijk… de jukebox! De liedjesprogramma’s van Paul zijn geschikt voor verschillende doelgroepen. Hij treedt solo op als de spreekwoordelijke “man met gitaar” of samen met collega-muzikanten zoals Fred Hissink, Pascal Mulder en Theo Scholten.

In de loop der jaren heeft Paul, solo of met anderen, op talrijke plekken optredens verzorgd. Onder andere bij NCRV-radio, Omroep Gelderland, Omrop Fryslân, diverse regionale zenders, huiskamers, theaters, feestjes, diners, verzorgingstehuizen, scholen, kerkgebouwen, congressen, verenigingen, pronkzittingen en festivals. Paul is mede-organisator van het streektaalfestival Uut de Klei dat jaarlijks plaatsvindt in Babberich.
Er verschenen tot nu toe vier CD’s: Laeven is Leven (Mulder & Van Gorkum), Tussen nu en nooit (Paul Mulder), 100% (Mulder & Van Gorkum) en Rivier (Paul Mulder). Meer informatie over Paul en zijn muziek is te vinden op: www.paulmuldermuziek.nl

Dit verhaal komt uit De Gelderlander van 5 juli 2016.

Tags:

Geef een reactie